Czy każde E jest złe? Co kryje się w składach produktów?

Robiąc codzienne zakupy, warto zwracać uwagę na kilka czynników. Przede wszystkim, co chyba oczywiste, na cenę, jakość oraz skład produktu. Gdy czytamy etykiety, mnożą się wątpliwości, bo jak ich nie mieć, jeśli na każdym produkcie znaleźć można informacje, że zawiera on E (i tu następuje kolejny numer)? E kojarzy nam się z konserwantami, czyli „chemią”. Czy słusznie?

Czym są dodatki do żywności E?

Literą E z kolejnymi numerami oznacza się na terenie Unii Europejskiej dodatki do żywności. Lista „E” została ustalona przez Komitet Naukowy Technologii żywności, a ich warunki stosowania określają Dyrektywy Unijne. E to nic innego jak „europejski”. Kolejne numery oznaczają kilka grup produktów (barwniki, środki konserwujące, przeciwutleniacze, zagęstniacze, wzmacniacze smaku i inne).

Symbol E na opakowaniu

Najwięcej E znajdziemy w produktach gotowych, takich jak zupki chińskie czy dania do odgrzania w mikrofalówce. Większość z nas uważa, że takie produkty świetnie smakują. I na tym ich zalety się kończą. Rolą dodatków E jest zwiększenie możliwości długotrwałego przechowywania żywności, a także nadanie pożądanej przez kupujących konsystencji, koloru czy smaku. Jeśli chcemy takie dodatki do żywności wyeliminować z naszej diety, zaleca się wybieranie półproduktów, które posłużą nam do samodzielnego przygotowania posiłku. Warto sięgać po produkty pochodzące z upraw ekologicznych, unikniemy wtedy prawdopodobieństwa, że będą tam pestycydy.

Każde E ma swoje oznaczenie grupowe, czyli: 

• barwniki (np. E 102 – tartrazyna, E 110 – żółcień pomarańczowa, E 133 – błękit brylantowy),

• konserwanty (np. E 210 – kwas benzoesowy, E 249 – azotyny potasu i E 250 – azotyny sodu),

• wzmacniacze smaku (np. E 621 – glutaminian sodu, E 620 – kwas glutaminowy),

• słodziki (np. E 951 – aspartam, E 954 – sacharyna),

• emulgatory (np. E 471, E 322).

Nie wszystkie substancje zakwalifikowane do grupy „składników E” są otrzymywane w sposób sztuczny. Niektóre z nich produkowane są w sposób naturalny. Oto kilka z nich:

• E 440 (pektyna) – występuje m.in. w przetworach, np. dżemach, pozyskiwana jest ze skórek owoców,

• E 441 (żelatyna) – stosowana w galaretkach, pozyskiwana jest z tkanki łącznej zwierząt,

• E 150a (karmel) – występuje w słodyczach, pozyskiwany jest poprzez podgrzewanie do wysokich temperatur białego cukru.

Zdrowe zakupy – jak czytać etykiety spożywcze?

Jak nie stracić głowy podczas zakupów i na co zwrócić szczególną uwagę wybierając produkty? Najlepiej stwórz sobie wcześniej listę produktów obowiązkowych, sprawdzonych tzw. „białą listę zakupów”. Korzystaj z popularnych aplikacji mobilnych do sprawdzania nazw substancji i tabeli z „E”. Za ich pomocą można w komfortowy, szybki sposób dotrzeć do cennych informacji.

Przeczytaj: Lista zakupów – co warto zawsze mieć w lodówce?

Unikaj produktów z dużą ilością cukru. Sprawdź, które miejsce na etykiecie zajmuje cukier. Zachowaj czujność, ponieważ może on kryć się pod różnymi nazwami – glukoza, fruktoza, sacharoza, syrop maltozowy, syrop fruktozowo-glukozowy, syrop kukurydziany, syrop skrobiowy czy ekstrakt słodu jęczmiennego. Jeżeli cukier (niezależnie od nazwy, pod którą występuje) znajduje się wśród trzech pierwszych pozycji na liście, to lepiej zrezygnuj z takiego zakupu. Wybieraj produkty z jak najmniejszą liczbą składników, co świadczy właśnie o tym, że produkt jest naturalny i zdrowy. Konserwanty w żywności co prawda przedłużają termin jej przydatności do spożycia, lecz również dodają jej sztuczności. Dlatego tak ważne jest, by dokładnie czytać składy produktów jeszcze przed zakupem.

Co najczęściej zawiera niezdrowe dodatki?

• dania instant

• przetworzona żywność, gotowe dania do mikrofalówki

• napoje gazowane

• wędliny, parówki, pasztety

• słodycze, gumy rozpuszczalne, desery i chipsy

• serki do smarowania kanapek

• gotowe sosy, keczupy

Dodatki do żywności – nieszkodliwe E

E 101 (ryboflawina) to naturalny barwnik spożywczy, ale to także witamina B2. Ma żółtą barwę i można znaleźć ją w oleju, deserach, lodach, serach topionych, serach pleśniowych, sosach, musztardzie, herbatnikach, płatkach śniadaniowych.

E 140 (chlorofile i chlorofiliny) to zielone barwniki roślinne z grupy barwników porfirynowych. Są pozyskiwane z zielonych części roślin, takich jak szpinak czy pokrzywy. Służą do barwienia lodów, deserów, wyrobów cukierniczych, napojów.

E 160a (karotenoidy i beta-karoten) naturalny barwnik wydzielany z kilku roślin, np. z marchwi. Ma żółto-pomarańczową barwę. Służy do barwienia jogurtów, deserów i wyrobów cukierniczych.

E 162 (czerwień buraczana i betanina) naturalny barwnik spożywczy w odcieniach od ciemnoczerwonego do fioletowego, otrzymywany z buraka ćwikłowego. Może być stosowany do barwienia sosów, przypraw, wyrobów cukierniczych, past czy zup.

E 406 (agar) to naturalna substancja pochodzenia roślinnego o właściwościach żelujących. Pozyskiwana jest z naturalnie występujących alg morskich. Agar stosowany jest w produkcji jogurtów, dżemów, sosów i słodyczy (galaretek, cukierków).

Na szczęście społeczeństwo jest coraz bardziej świadome. Więcej konsumentów czyta etykiety produktów spożywczych, zanim włożą je do koszyka. Choć na początku wydaje się to dość trudne i czasochłonne, to wystarczy trochę wprawy oraz wiedzy, by rozszyfrować informacje zamieszczane przez producentów żywności. Nie dajmy się więc wprowadzać w błąd. Najlepiej wybierać produkty spożywcze, które mają krótki, prosty i czytelny skład. Będą najsmaczniejsze, a przy tym najzdrowsze.