Ta roślina, należąca do grupy kapustowatych, jest coraz bardziej popularna w naszym kraju. I bardzo dobrze, bo ma do zaoferowania naprawdę wiele. Może okazać się znakomitym składnikim diety osób dbających o zdrowie i ciało. Przyjrzyjmy się co takiego zawiera.
Na początek suche fakty
Jarmuż jest bardzo nisko kaloryczny - 100 g dostarcza zaledwie 50 kcal, w tym niecałe 9 g węglowodanów i ponad 3 g błonnika. To sprawia, że z powodzeniem można spożywać go nawet w restrykcyjnych dietach, bez obaw o dodatkowe kilogramy.
Jednak kalorie to nie wszystko. Jarmuż jest liderem jeśli chodzi o zawartość witaminy K oraz A, które są niezbędne m.in. do prawidłowego funkcjonowania aparatu kostno-szkieletowego. Wystarczy już niewielka porcja, by pokryć dzienne zapotrzebowanie na te związki. Dopiszmy do tego 120 mg witaminy C (więcej niż cytryna) na każde 100 g zielonych liści.
Właściwości zdrowotne
Jarmuż ma potencjał alkalizujący, co oznacza, że będzie znakomitym kompanem diety. Skutecznie wspomaga utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej. Jest też bogaty w karotenoidy. Związki te wykazują duży potencjał antyoksydacyjny, wymiatają wolne rodniki, opóźniają procesy starzenia i wykazują działanie przeciwnowotworowe. Luteina i zeaksantyna, które również zaliczamy do grupy karotenoidów, działają ochronnie na na nasze oczy, zmniejszając ryzyko zwyrodnienia plamki żółtej.
Indole, które zawiera jarmuż, mogą modulować wydzielanie estrogenów, z tego powodu na jarmuż powinni zwrócić uwagę panowie, którzy mają problemy z wysokim poziomem tego hormonu. Oczywiście kobietom indole również nie zaszkodzą, wręcz przeciwnie.
Idąc dalej natrafimy na sulforan zawarty w liściach, który wykazuje silne działanie przeciwnowotworowe, a nawet przeciwbakteryjne. Tu warto podkreślić że, by skorzystać z potencjału tego ostatniego związku należy spożywać jarmuż na surowo lub w postaci ugotowanej na parze (nie dłużej niż 2 - 3 minuty).
Ciemna strona
Mimo że jarmuż jest rośliną napakowaną zdrowiem posiada również ciemne oblicze. Warto pamiętać, że zawiera dużo kwasu szczawiowego, który tworzy z jonami wapnia trudno rozpuszczalne sole - szczawiany wapnia. Oznacza to, że po pierwsze jarmuż, mimo względnie sporej zawartości wapnia, może stać się jedną z przyczyn niedoboru tego pierwiastka (oraz magnezu), a po drugie może przyczyniać się w pewnym stopniu do rozwoju kamicy nerkowej.
Goitryna to kolejny związek antyodżywczy występujący w jarmużu, zaburza on metabolizm jodu, co może prowadzić do niedoczynności tarczycy. Z uwagi na to, na jarmuż (oraz inne warzywa krzyżowe) powinny uważać osoby borykające się z problemami z tarczycą.
Forma przygotowania
Jarmuż może być spożywany zarówno na surowo jak i po obróbce termicznej. Możemy go gotować lub smażyć jak szpinak. Będzie również znakomitym dodatkiem do ciast i deserów, zarówno tych na słodko jak i słono. Ostatecznie jednak należy pamiętać, że im dłuższa i bardziej agresywna obróbka termiczna tym większe straty cennych składników odżywczych.
